18/12/2024 ଭାସ୍କର ନିୟୁଜ ପେପେର ଏବଂ 23/12/24 ପ୍ରଜାତନ୍ତ୍ର ନିୟୁଜ ପେପେର ରେ ପ୍ରକାଶିତ ମୋର ଲେଖା 🙏ଈଶ୍ୱର , ଅଂଶ ଏବଂ ଜୀବ ଅବିନ୍ୟାସୀ ଈଶ୍ୱର , ଅଂଶ ଏବଂ ଜୀବ ଅବିନ୍ୟାସୀ
ଜୀବନରେ କେବଳ ଦୁଇଟି ଉପାଦାନ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ - ଜ୍ଞାନ ଏବଂ କର୍ମ | କର୍ମ ଜୀବନ ସହିତ ସମକକ୍ଷ | କର୍ମ ପାଇଁ ମନରେ ଏକ ଇଚ୍ଛା ରହିବା ଆବଶ୍ୟକ | ଇଚ୍ଛା ବିନା ଜ୍ଞାନ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ ନାହିଁ | ଜ୍ଞାନକୁ ବ୍ରହ୍ମ ଏବଂ କର୍ମକୁ ଜୀବ ବୋଲି କୁହାଯାଏ | ବ୍ରହ୍ମ ହେଉଛନ୍ତି ଭୋକ୍ତା , ଜୀବ ହେଉଛି ଭାଗ୍ୟ | ଜୀବମାନଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟେକ କର୍ମର ଫଳାଫଳ କେବଳ ବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଞ୍ଚେ | ‘ଈଶ୍ୱର , ଅଂଶ ଏବଂ ଜୀବ ଅବିନ୍ୟାସୀ ଅଟନ୍ତି।’ ଏପରିକି ଭଗବାନ ଶ୍ରୀ କୃଷ୍ଣ କହିଛନ୍ତି - ‘ତୁମେ ଯାହା ବି କର୍ମ କର, ତାହା ମୋତେ ଦିଅ। କାରଣ ‘ମମୈବାଂଶୋ ଜୀବଲୋକେ’ - ତୁମେ ସମସ୍ତେ ମୋର ଅଂଶବିଶେଷ | ଅଂଶ ହିଁ ଭୋକ୍ତା,ସ୍ୱାମୀ ହିଁ ଭୋକ୍ତା, ସେବକ ଭାଗ୍ୟ, ପୁରୁଷ ଭାଗ୍ୟ ଏବଂ ନାରୀ ହେଉଛି ଭୋକ୍ତା , | ଅଗ୍ନି ହେଉଛି ଭୋକ୍ତା , ସୋମ ହେଉଛି ଭାଗ୍ୟ | ଭାଗ୍ୟ ହେଉଛି ସମର୍ପଣ , ଭୋକ୍ତା ହେଉଛି ପରିଣାମ | ତଥାପି, ସୋମରୁ ସୃଷ୍ଟି ଏବଂ ବିନାଶ ଅଗ୍ନି (ଭୋକ୍ତା ) ରୁ ହୋଇଥାଏ |
ସୃଷ୍ଟିର ଆଧାର ହେଉଛି ଭୋଗ | ଆମେ କେବଳ ଆମର କର୍ମର ଫଳ ଭୋଗ କରିବା ପାଇଁ ଜନ୍ମ ହୋଇଥାଉ | ଜୀବ ଜୀବଶ୍ୟ ଭୋଜନମ ଅର୍ଥାତ ଗୋଟେ ଜୀବ ଅନ୍ୟ ଜୀବକୁ ଖାଇଥାଏ ଯେପରି ବଡ ମାଛ ଛୋଟ ମାଛକୁ ଗିଳିଦିଏ | ମୂଳତ ଅଗ୍ନି-ସୋମ ର ମିଶ୍ରଣ ଦ୍ୱାରା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ସୃଷ୍ଟି | ଅଗ୍ନି ସୋମାତାକଂ ଜଗତ | ସେଥିପାଇଁ ସୃଷ୍ଟି ଯଂଜ୍ଞରୁ ହୋଇଛି ବୋଲି କୁହାଯାଏ | ଅଗ୍ନିରେ ବିସ୍ତାର, ବିଚ୍ଛିନ୍ନତା (ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରିବାର କ୍ଷମତା), ଗତିବିଧି ଅଛି ଏବଂ ଭୋକ୍ତା ଭାବରେ ରହିଥାଏ | ସୋମ ଏହାର ବିପରୀତ ଧର୍ମ। ଚୁକ୍ତି,, ସ୍ଥିରତା ଏବଂ ସମର୍ପଣ ହେଉଛି ସୋମଙ୍କର ମୁଖ୍ୟ ଗୁଣ |
ଅଗ୍ନି ଏବଂ ସୋମ ପଦାର୍ଥର ବିଶେଷଣ ହେଉଛି | ସେମାନେ ନିୟନ୍ତ୍ରକ ନୁହଁନ୍ତି | ପୃଥିବୀ ହେଉଛି ଏକ ଜ୍ୱଳନ୍ତ ଅଗ୍ନିପିଣ୍ଡ । ଅଗ୍ନି ସର୍ବଦା ଉପରକୁ ଉଠନ୍ତି | ସୂର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ଅଗ୍ନି ଅଟନ୍ତି | ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଉପରେ ପରମେଶ୍ୱର ସୋମଙ୍କର ବିଶାଳ ଜଗତ ଅଛି | ବିଷ୍ଣୁ ଏହା ଉପରେ ରୁହନ୍ତି | ଏହା ଉପରେ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ଅଗ୍ନି ପିଣ୍ଡ ରହିଥାଏ | ସୋମ ଜଳର ଏକ ବିରଳ ରୂପ | ଏହା ସର୍ବଦା ତଳକୁ ଗତି କରେ | ଏବଂ ଅଗ୍ନିରେ ପଡ଼ିବାରେ ଲାଗେ | ଏହା ଅଗ୍ନି ଜାଳେ ଏବଂ ନିଜକୁ ଜାଳି ନୂଆ ଜିନିଷ ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି କରେ | ଶୁଦ୍ଧ ସୋମ ରୁପି ଶୁକ୍ର ଭୟଙ୍କର ଅଗ୍ନିରେ ଜଳି ନୂତନ ଜିନିଷ ସୃଷ୍ଟି କରେ | ହାରାହାରି ପୁରୁଷଙ୍କ ତୁଳନାରେ ମହିଳା ମାନଙ୍କ ଶରୀରରେ ଆଠ ଗୁଣ ଅଧିକ ଅଗ୍ନି ରହିଥାନ୍ତି । କେବଳ ସେତେବେଳେ ହିଁ ନୂତନ ସୃଷ୍ଟି ପ୍ରକ୍ରିୟା ସମ୍ଭବ ହୋଇଥାଏ | ଅଗ୍ନି ଉପରକୁ ଯାଇ ସୋମ ଵନିଯାଆନ୍ତି | ସୋମ ପୃଥିବୀରେ ପହଞ୍ଚିବା ବେଳକୁ ଏହା ଅଗ୍ନି ହୋଇଯାଆନ୍ତି | ସୋମ ମନ୍ଥନ ଦ୍ୱାରା ଅଗ୍ନିରେ ପରିଣତ ହୁଅନ୍ତି | ଏହା ହେଉଛି ମାୟା ଭ୍ରମର ଅନୁଭବ | ଏହା ସୋୟା ହୋଇ ଆକର୍ଷିତ କରନ୍ତି ଏବଂ ସଙ୍ଗୀତ ରୁପି ଅଗ୍ନିରେ ଭୋକ୍ତା ଵନିଯାଆନ୍ତି | ଯେପରି ସୃଷ୍ଟି ଯଂଜ୍ଞର ଅଗ୍ନି କୁଣ୍ଡ ସଦୃଶ୍ୟ | ମୂଳତ ଜୀବ ଭାବ ହୋଇଥିବାରୁ କର୍ମର ଭୋକ୍ତା ଈଶ୍ୱର ହୋଇଥାନ୍ତି | ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ରୂପରେ ଈଶ୍ୱର ଭୋକ୍ତା ନୁହନ୍ତି , ଏହି ଶରୀରରେ ସାକ୍ଷୀ ରୂପରେ ବିରାଜମାନ କରନ୍ତି | ଜୀବନ ରୂପୀ ବୃକ୍ଷରେ ଜୀବରୂପୀ ପକ୍ଷୀ ବସିଅଛି.ତାର ଗୋଟିଏ ଡେଣା ଜୀବ ରୂପରେ ଥିବାବେଳେ ଅନ୍ୟଟି ଭଗବାନଙ୍କ ରୂପରେ | ଜୀବ କର୍ମ କରେ, ଭଗବାନ ସାକ୍ଷୀ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରନ୍ତି ଏବଂ ଫଳାଫଳ ସ୍ଥିର କରନ୍ତି | ପରବର୍ତ୍ତୀ ଜନ୍ମ ସେହି ଅନୁଯାୟୀ ନିର୍ଣ୍ଣୟ କରାଯାଏ |
ଭୋକ୍ତା ହେଉଛିନ୍ତି ଅଗ୍ନି | ସମସ୍ତ ଭୋଗ ସାମଗ୍ରୀକୁ ସୋମ କୁହାଯାଏ | ଭୋଗ ସାମଗ୍ରୀ ର ଅନେକ ସ୍ତର ଏବଂ ଅନେକ ପ୍ରକାରର, | ଶରୀର ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ବଡ ଭୋକ୍ତା | ଆଜିର ଭୌତିକବାଦ ମଧ୍ୟ ଶରୀର ପାଇଁ ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ | ସମସ୍ତ ସୁଖ,ଦୁଃଖ,ଭୋଗ,ସାଧନା ସୁବିଧାର ଭୋକ୍ତା ଶରୀର ଅଟେ | ଭୋଗ ସାମଗ୍ରୀକୁ ଅର୍ଣ୍ଣ କୁହାଯାଏ ଏବଂ ଶରୀରର ଅର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି ଶୁକ୍ର | ଶକ୍ତି ଏବଂ ମନ ସୃଷ୍ଟି କରେ, ସେମାନଙ୍କର ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା | ଦେବତାମାନେ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ମାଧ୍ୟମରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି | ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ପ୍ରାଣ ପାଇଁ କାର୍ଯ୍ୟକରେ, ପ୍ରାଣକୁ ହିଁ ଦେବତା କୁହାଯାଏ | ଆଖି, ନାକ, ସ୍ପର୍ଶ ଇତ୍ୟାଦି ମାଧ୍ୟମରେ ଖାଦ୍ୟର ସ୍ବାଦ ମଧ୍ୟ ମିଳେ | ତେଣୁ, ଖାଦ୍ୟ ଅର୍ପଣ କରିବା ପୂର୍ବରୁ ଖାଦ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିବାର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ସ୍ଥିର କରିବା ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ଅଟେ | ଭୋଗ ଅତ୍ୟଧିକ ପରିସ୍ଥିତିରେ, ଦୁଃଖର ମୁଖ୍ୟ କାରଣ ହୋଇଯାଏ | ଶାସ୍ତ୍ର କହେ - 'ଅତୀ ସର୍ବତ ବର୍ଜୟତେ |
ଭୋଗ ହେଉଛି ଏକ ପ୍ରକାର ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ | ସୃଷ୍ଟି ଏବଂ ବିନାଶ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଭୋଗ ସହିତ ଜଡିତ | ଶରୀରର ନିଜସ୍ୱ ଭୋଗ ଅଛି, ଶରୀରରେ ବାସ କରୁଥିବା ଆତ୍ମା ଏକ ଭିନ୍ନ ଭୋକ୍ତା ଅଟେ | ମନ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧି ନିଜେ ଚିନ୍ତା ଏବଂ ଧ୍ୟାନର ଉପଭୋଗ କରନ୍ତି | ସମସ୍ତଙ୍କର ଭିନ୍ନ ଶକ୍ତି ଅଛି | ଯିଏ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରେ ସେ ସୋମ, ଯିଏ ଶୁଣେ ସେ ହେଉଛି ଅଗ୍ନି | ଯିଏ ଖାଏ ସେ ହେଉଛି ଅଗ୍ନି-ଖାଦ୍ୟ ହେଉଛି ସୋମ | ସନ୍ତାନ ମାନେ ଅଗ୍ନି, ଶୁକ୍ର ହେଉଛନ୍ତି ସୋମ | ମଞ୍ଜି ହେଉଛି ସୋମ, ପୃଥିବୀ ହେଉଛି ଅଗ୍ନି | ‘ଅଗ୍ନି ହେଉଛି ଭୋକ୍ତା' ଏହା ହେଉଛି ସୃଷ୍ଟିର ନିୟମ ।
ଆମ ଜୀବନର ଆଧାର ଏବଂ ପରସ୍ପର ସହିତ ଆମର ପାରସ୍ପରିକ କ୍ରିୟା ହେଉଛି ଏହି ଭୋକ୍ତା ଓ ଭୋଗ୍ୟର ଅନୁଭବ | ଯଦି ଭୋକ୍ତା ଅଗ୍ନି ବଦଳରେ ସୋମ ଭୋକ୍ତାଙ୍କ ସ୍ଥାନ ନେବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି କିମ୍ବା ଅଗ୍ନି ଭୋକ୍ତାଙ୍କ ରୂପ ନେବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ତେବେ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ନିଶ୍ଚିତ ଅଟେ | ଆଜି ଚିନ୍ତା ନକରି କହିବା କିମ୍ବା କରିବା ଅଭ୍ୟାସ ବଢ଼ିବାରେ ଲାଗିଛି | ବିପରୀତ ଅର୍ଥରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ହେଉଛି ସୃଷ୍ଟିର ନୀତିକୁ ଅସ୍ୱୀକାର କରିବା | ନା ପୁରୁଷରେ କୌଣସି ପୁରୁଷତ୍ୱ ରହିବ , ନାହିଁ ନାରୀରେ କୌଣସି ନାରୀତ୍ୱ | ଉଭୟ ଅନ୍ୟ ଜୀବମାନଙ୍କ ପରି ଜୈବିକ ଶରୀର ହୋଇ ରହିବେ | ନା ଭୋକ୍ତା ନା ଭୋଗ୍ୟ !
ଆଜିର ଶିକ୍ଷା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରସ୍ତୁତ ପିଢ଼ି ଏହାର ସର୍ବୋତ୍ତମ ଉଦାହରଣ | ବିକଶିତ ଦେଶମାନଙ୍କରେ ଅବସ୍ଥା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଶୋଚନୀୟ ଅଟେ। ଲୋକମାନେ ବର୍ତମାନ ପୁସ୍ତକରୁ ବାହାରି ଆସିଛନ୍ତି | ସେ ଅଧ୍ୟୟନ ବିଷୟ, ହେଉ ଅଥବା ବୃତ୍ତି, କିମ୍ବା ଗ୍ଲାମର ବିଷୟରେ | ଟିଭି, ଇଣ୍ଟରନେଟ୍, ମୋବାଇଲ୍ ମନୋରଞ୍ଜନରେ କଠିନ ପରିଶ୍ରମ ଏବଂ ପ୍ରୟାସର ଭାବନାକୁ ବଦଳାଇ ଦେଇଛି |
ଭବିଷ୍ୟତ ଗଢ଼ିବା ସମୟରେ ଯୁବପିଢ଼ି ବର୍ତ୍ତମାନ ମନୋରଞ୍ଜନ ଦ୍ୱାରା ଜଡିତ ହେଉଛନ୍ତି | ସମାନତାର ସ୍ଲୋଗାନ ଜୀବନର ସବୁଜତାକୁ ଛଡ଼ାଇ ନେଇଛି। ବର୍ତ୍ତମାନ ଯୁବକ ଯୁବତୀ ମାନେ ସଂସ୍କାର ସଭ୍ୟତାକୁ ଭୁଲିଗଲେଣି |ଅଗ୍ନିର ଶକ୍ତି, ଉତ୍ତାପ କିମ୍ବା ଉଜ୍ଜ୍ୱଳତା ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ ନାହିଁ, କି ଶୋଭା କିମ୍ବା ମଧୁରତା | କେବଳ ସମସ୍ତଙ୍କ ଶରୀର ଦୃଶ୍ୟମାନ ହେବ | ଶରୀର ଯାହା ବୁଦ୍ଧିର ଯାନ ପାଲଟିଛି, ଭାବର ଉଚ୍ଚତାକୁ ପ୍ରକାଶ କରେ ନାହିଁ | କୌଣସି ଲକ୍ଷ୍ୟ କିମ୍ବା ପ୍ରଶଂସା ବିନା ଏପରି ପୁରୁଷ ଓ ମହିଳାଙ୍କର କି ପ୍ରକାର ଯାଗା ସୃଷ୍ଟି ହେବ? ଏହି ଯାଗା ଶାରୀରିକ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରେ | ଆମେ ବୁଦ୍ଧି ସହିତ ଏହି ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ଯେତେ ଆଗକୁ ବଢାଇବୁ, ଫଳାଫଳ ସେତିକି ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବ | ଶିକ୍ଷା ନାମରେ ପିଲାମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପିତାମାତାଙ୍କୁ ମାନିବା ବନ୍ଦ କରି ଦେଇଛନ୍ତି। ବିବାହ ଏବଂ ଛାଡପତ୍ର ସମାଜରେ ଏକ ଦୀର୍ଘ ପ୍ରକ୍ରିୟା ହୋଇପାରିଛି | ଜୀବନର ଶୁଦ୍ଧତା ଶୁଦ୍ଧ ଭୋଗରେ ପରିଣତ ହୋଇଛି | ସମସ୍ତ ଶାସ୍ତ୍ର, ଅନୁଭୂତି, ପରମ୍ପରା ଅହଂକାର ସାମ୍ନାରେ ମୂଲ୍ୟହୀନ ହୋଇଗଲାଣି | ଆତ୍ମ ପୂରଣ ବିନା କୌଣସି ସମାନତା ନାହିଁ | କିଏ ଏଠାରେ ଭୋକ୍ତା ହେବାକୁ ଚାହିଁବ? ଏହି ଧାରଣା ମହିଳାମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମୂଳୋତ୍ପାଟନ କରିଛି ଯେ ସମାଜ ପୁରୁଷ-ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଅଟେ | ପୁରୁଷମାନଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଆରମ୍ଭ ହୁଏ | ଜଣେ ପୁରୁଷଠାରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହେବାର କୌଣସି ପ୍ରଶ୍ନ ନାହିଁ | ବରଂ, ଯଦି ଆମେ ଟିକିଏ ଗଭୀର ଦେଖାଯାଉ, ସେମାନେ ପୁରୁଷଙ୍କ ପରି ବଞ୍ଚିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି | ଏହି ଦୌଡ଼ରେ, ସୋମ, ଯାହା ଅଗ୍ନି ଦ୍ୱାରା ବଳିଦାନ ପାଇଁ ଆକର୍ଷିତ ହୋଇଥିଲା, ତାହା ଅଗ୍ନିରେ ପରିଣତ ହୁଏ | ଫଳସ୍ୱରୂପ, ଦୁହେଁ ନିଆଁ ହୋଇ ସୋମଙ୍କୁ ଖୋଜନ୍ତି | ଅଗ୍ନିରେ ବଳିଦାନ ଜୀବନର ଅସହାୟତା ହୋଇଯାଏ | ଯଦି ଉଭୟେ ଭୋକ୍ତା ଭାବରେ ବଞ୍ଚନ୍ତି, ତେବେ ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ଏକ ଭୟଙ୍କର ରୂପ ନେବ | ଘର ଏବଂ ପରିବାର ଜଳିଯିବ। କ୍ରୋଧ ଯେକୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଜାଳିଦିଏ | ଅହଂକାର ମଧ୍ୟ ଉତ୍ତାପର ଏକ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି | କ୍ରୋଧ ହେଉଛି ଏହାର ବିକାଶ | ଏହାର କାରଣ ଶିକ୍ଷା ହେଉଛି ଆତ୍ମ-କେନ୍ଦ୍ରିକତା | ଶିକ୍ଷା କେବଳ ଭୋକ୍ତା ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି | ଭୋକ୍ତା ମଧ୍ୟ ଏହି ଶିକ୍ଷାର ଫଳାଫଳ | କାହାର ଭୋକ୍ତା ହେବାକୁ କେହି ପ୍ରସ୍ତୁତ ନୁହଁନ୍ତି | ତେବେ ସମାଜ କିପରି ଗଠନ ହେବ? ଲୋକମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମନୋନୀତ ଜନସାଧାରଣ ପ୍ରତିନିଧୀମାନେ ମଧ୍ୟ ଭୋକ୍ତା ହୁଅନ୍ତି ଏବଂ ନିଜର ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ଜୀବନଯାପନ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି | ଏହା ହେଉଛି ଦୁର୍ନୀତିର ପ୍ରକୃତ ରୂପ |
ଗ୍ରହଣ କରିବାର ଅନୁଭବ ଜଣେ ଭୋକ୍ତା କରେ | ଇତିହାସ ସାକ୍ଷୀ ଅଛି ଯେଉଁମାନେ ନିଅନ୍ତି, ଛଡ଼ାଇ ନିଅନ୍ତି ଏବଂ ଲୁଟ କରନ୍ତି ଇତିହାସ ସେମାନଙ୍କୁ ଅସୁର ଭାବେ ତୁଳନା କରିଛି | ଅସୁର ମାନେ କେବେ କାହାକୁ ଦେବା ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ | ଯେଉଁମାନେ ଦିଅନ୍ତି, ଶାସ୍ତ୍ର ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରେ | ରାଜା କର୍ଣ୍ଣ ଏବଂ ରାଜା ବାଳିଙ୍କ ନାମ ଏବେ ମଧ୍ୟ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖେ ସ୍ମରଣୀୟ |
ଏପରିକି ଭଗବାନ ମଧ୍ୟ ଦେବାରେ ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି | ରୀତିନୀତି,ପୂଜା,ଜପ, ଅନୁଷ୍ଠାନ ମାଧ୍ୟମରେ ଆମେ ଭଗବାନଙ୍କ ନିକଟତର ହୋଇପାରିବା | ତା’ପରେ ସେମାନେ ଚାହୁଁଥିବା ଫଳାଫଳ ଦିଅନ୍ତି | କେବଳ ଅଳ୍ପ କିଛି ଦେବତା ଅମୃତ ସୃଷ୍ଟିର ଅଂଶ, ସେମାନେ ସର୍ବଦା ଖୁସି ରହନ୍ତି | ସେ ହେଉଛନ୍ତି ଯିଏ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଚଳାନ୍ତି | ଆମର ଭୌତିକ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ମାତାଙ୍କୁ ପାଳକ କୁହାଯାଏ | ସେ ଭୋଗ କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି ନାହିଁ | ଶିକ୍ଷା ମଧ୍ୟ ଏହି ସୁଖକୁ ମାନବିକତାଠାରୁ ଦୂରେଇ ନେଇଯାଏ | ଦୀପ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସମାନ ଆଲୋକ ପ୍ରଦାନ କରେ, ଏପରିକି ଶତ୍ରୁକୁ ମଧ୍ୟ | ଆଜିର ମା କେବଳ ନିଜ ପିଲାମାନଙ୍କର ମାତା ଅଟନ୍ତି | ତା’ର ମାତୃତ୍ୱ କେବଳ ଶରୀରରେ ସୀମିତ ଅଛି | ସେ ନିଜ ପିଲାକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ପାଇଁ ବନ୍ଧୁକ ଉଠାଇ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ମା'ର ସନ୍ତାନର ଜୀବନ ନେଇପାରେ | ଯେତେବେଳେ କେହି ମଞ୍ଜି ହେବାକୁ ଏବଂ ଏହାକୁ ବୁଣିବାକୁ ଚାହୁଁନାହାନ୍ତି , ତେବେ ଗଛଗୁଡ଼ିକ ଆସିବ କେଉଁଠୁ ? ପୃଥିବୀ ସ୍ୱୟଂଚାଳିତ ଭାବରେ ବନ୍ଧ୍ୟା ରହିବ | ଏହାର ଉତ୍ତାପ ଯୋଗୁଁ ଜଳିବା ଆରମ୍ଭ କରିବ |
No comments:
Post a Comment